Pokochaj bezdomniaka, czyli o tym, że adopcja nie gryzie

Adopcja zwierząt to temat, który zawsze wywołuje masę emocji. Zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Sęk w tym, że o tym trzeba rozmawiać, ludzi trzeba zachęcić do przemyśleń, a społeczeństwu pokazać powagę problemu. Chodzi po prostu o to, by zrozumieć, że nierasowe nie znaczy gorsze, że bezdomne nie znaczy mniej wartościowe, że wymagające troszkę więcej pracy nad charakterem i potrzebujące pomocy nie znaczy niezasługujące na godne, dobre życie. Szansę powinna dostać każda istota – niezależnie od jej wyglądu, wieku, stanu zdrowia i (nie)hodowlanego pochodzenia.

Jak ukazują nam badania – w polskich schroniskach każdego roku przebywa około 140 tysięcy bezdomniaków. Problem leży przede wszystkim w tym, że są one niekastrowane, porzucane, bezmyślnie kupowane i rozmnażane, odbierane interwencyjnie poprzez ich złe traktowanie, oddawane, gdy się „znudzą”. Jednym z miejsc ratujących zwierzaki jest Schronisko dla Bezdomnych Zwierząt we Wrocławiu położone przy ulicy Ślazowej 2. Powstało w 1962 roku z ramienia działaczy Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami (TOZ) we Wrocławiu i prężnie działa do dnia dzisiejszego. Niezależnie od pory dnia można do wrocławskiego schroniska przywieźć znalezione na terenie  miasta zwierzę, a w sytuacji, gdy wykonanie tego zadania samemu z jakiegoś powodu jest niemożliwe – w godzinach 8-22 istnieje możliwość wezwania kierowcy pogotowia schroniska. Tak zwani “Opiekunowie Zwierząt” we wrocławskim schronisku zajmują się opieką określoną grupą zwierząt, a każdy z nich odpowiada za swój sektor. Dzięki temu pracownicy nawiązują relację ze swoimi podopiecznymi, zabawiają, zapewniają im indywidualną opiekę mogąc sprawnie zareagować w razie pojawienia się jakichkolwiek niepokojących objawów. Tworzą ich poczucie bezpieczeństwa i zaufanie do człowieka, które zniknęło w momencie przekroczenia bram schroniska. 

W 2010 roku udowodniono, że kontakt człowieka ze zwierzętami pomaga zmniejszyć poczucie osamotnienia u osób cierpiących na depresję i zaburzenia psychiczne, a u dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu pod wpływem interakcji z psami spada poziom kortyzolu i stresu. Na świecie istnieją również szpitale, w których pacjenci mogą spędzać czas zarówno z rodziną, jak i ze swoimi pupilami – przykładem jest Szpital Juravinski w Ontario. Wizyty pupili przywracają pacjentom radość, poprawiają produkcję endorfin, regulują oddech i przyspieszają powrót do zdrowia. W Polsce prowadzi się również zooterapię – jest to naturalna metoda leczenia i rehabilitacji pacjenta poprzez dobroczynny kontakt ze zwierzęciem. Wniosek? Posiadanie zwierzaka to tak naprawdę same korzyści, a jego adopcja nic nie kosztuje. Wrocław – miasto zamieszkałe przez około 640 tysięcy osób. Miasto uznawane za miejsce spotkań, gdzie łatwo o zdobywanie nowych przyjaciół. Jednakże relacje można nawiązać nie tylko z drugim człowiekiem, a przy Ślazowej 2 możesz się o tym przekonać na własnej skórze. Ale zanim się tam wybierzesz, poznaj kilku mieszkańców Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt we Wrocławiu. Może któryś z nich stanie się nowym członkiem twojej rodziny?

Loko 

4-letni pies w typie owczarka niemieckiego. Ma długą “kartotekę”, ponieważ był kilkukrotnie adoptowany i za każdym razem wracał do schroniska. W lipcu 2022 miną 3 lata odkąd jest bezdomniakiem. Poszukuje spokojnego właściciela, który zapewni mu odpowiedzialny dom w zamian za ogrom wierności płynący z jego psiego serca. 

Portos

Około 7-letni piesek średniej wielkości. Został raz adoptowany, ale wrócił do schroniska, ponieważ bardzo przeżywa bycie samotnym w mieszkaniu. Jest przyjazny, bystry i bardzo aktywny. Wyśmienicie wykonuje komendy, ale oczywiście nie za darmo – uwielbia dostawać przysmaki. Chętnie pozna nowy (i już ostatni) dom na stare lata.  

Saba

Około 5-letnia suczka, która jest szalenie posłuszna i lojalna. Choć ma bardzo mocny charakter i potrzebuje odpowiedzialnego domu koniecznie bez dzieci, kocha pracę i wszelką aktywność u boku człowieka. Czeka na osobę, która wobec niej będzie tak samo lojalna jak ona. 

Freja

9-letnia kotka, która w wyniku choroby miała amputowane końce uszu. Mimo to nie wymaga dalszego leczenia i funkcjonuje w pełni normalnie. Jest oswojona i odważna, szuka “swojego” człowieka, który pokocha ją na jej własnych zasadach. 

Pucio

Starszy, puszysty kocurek, którego ktoś znalazł na ulicy i oddał do schroniska. Niebywale przyjazny, upominający się o kontakt z człowiekiem i odrobinę “miziania”. Pucio poszukuje spokojnego opiekuna, który zapewni mu wspaniały, pełen czułości dom na starość. 

Dżeki

Gdy zmarł jego właściciel, jego życie przewróciło się do góry nogami. Wylądował  schronisku, gdzie jest nieufny i zdystansowany. Ten 11-letni niewielki kundelek potrzebuje domu, który da mu czas, przestrzeń i miłość, którą przedtem utracił. 

Roxi

5-miesięczna suczka Roxi została do schroniska oddana przez właściciela – nie radził sobie z nią, bo suczka ma lęk separacyjny, nie lubi dzieci, a na spacerach potrafi wykazać agresję wobec ludzi i zwierząt. Jednakże perspektywy pracowników schroniska Roxi to jeszcze psie dziecko, które wymaga dużo pracy. Suczka jest energiczna, temperamentna, kontaktowa. Potrzebuje w swoim życiu osoby, która tak samo jak ona kocha aktywność i spacery.