„Wesoła, ale nie za bardzo”

Kolaże Wisławy Szymborskiej prezentowane są we Wrocławiu tak licznie po raz pierwszy - jest ich aż pięćdziesiąt. Cechuje je ironia i genialna puenta, występująca często w poezji noblistki, która nauczyła nas na przykład, czego nie robi się kotu...

Wisława Szymborska uwielbiała tworzyć i wysyłać znajomym swoje kolaże (sama nazywała je „wyklejankami”). Do dziś zachowało się kilkaset z nich. Teraz możemy oglądać je w dwóch miejscach – w galerii Geppart i w Sztuce na Miejscu, gdzie zestawione są z pracami wrocławskich artystów, wykładowców oraz studentów Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Prace dialogują ze sobą wzajemnie i razem tworzą nowy świat, pełen humoru i zabawy. Nie należy jednak traktować ich w sposób błahy. Bo przecież, jak twierdziła poetka, „zabawę trzeba traktować szczególnie poważnie”.

Czesław Miłosz powiedział kiedyś, że Wisława Szymborska w swoich wierszach mówiła do nas, „chowając swoje prywatne sprawy dla siebie, poruszając się w pewnej od nas odległości, ale zarazem odwołując się do tego, co każdy zna z własnego życia”. Możemy odnieść podobne wrażenie, przyglądając się tym zamiennikom pocztówek. Ich dowcip ma charakter uniwersalny.

Michał Rusinek, wieloletni sekretarz poetki (dzisiaj prezes fundacji jej imienia) wspominał kiedyś, jak Szymborska zadzwoniła do niego z zapytaniem, czy ma jakieś zdjęcie pustyni. Noblistka robiła właśnie wyklejankę i tabliczkę z napisem „Zakaz kąpieli”, planowała umieścić pośrodku pustyni. Niestety, nigdzie nie znalazła odpowiedniej fotografii i projekt nigdy nie powstał. Ta historia pokazuje, że świat w swoich wyklejankach budowała na zasadzie kontrastujących ze soba elementów. Niepasujących tylko z pozoru.

Wystawę „Wesoła, ale nie za bardzo” można oglądać do 5 maja w galerii Geppart (ul. Księcia Witolda 68/2, II piętro, Centrum Sztuki Piekarnia) oraz w Sztuce na Miejscu  (ul. Łaciarska 4, Wrocław). Kuratorzy: Wojciech Pukocz, Sonia Ruciak, Agnieszka Kłos. Organizator: Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.